30. Kochanek

Mam mieszane uczucia.. nie wiem czy nie zakończyć bloga. 


Słychać było tylko szum liści na kołyszących się drzewach. Gałęzie łamały się i z hukiem spadały na mokre od deszczu ulice. W dodatku rozpętała się burza, a co jakiś czas niebo rozświetlały błyskawice, przerażające grzmoty nie dawały ludziom spać. Przylepione twarze siedziały w oknach i z zainteresowaniem śledziły to, co dzieję się na zewnątrz. Mimo, że dzieliły ich od tego przerażającego zjawiska jedynie betonowe ściany ludzie nie czuli obawy o swe życie. Byli spokojni, bo przecież ich niebezpieczeństwo nigdy nie dotknie. Była to dla nich w jakiś sposób atrakcja, jakieś małe urozmaicenie ich nudnego, szarego życia. Coś innego, coś nowego. Na to aż chciało się patrzeć. Karmili się widokiem błyskawic. 

Dwie godziny po powrocie Sasuke do domu gałąź spadła na linie wysokiego napięcia, czego skutkiem było brak prądu. Sakura pozapalała świeczki w łazience i sypialni, a potem razem z mężem przyniosła do niej dzieci. Yosuke spał w satynowej pościeli swoich rodziców, a w ustach trzymał swojego ulubionego smoczka. Sakura siedziała obok niego i wodziła palcem po jego gładkiej, delikatnej twarzy, Sasuke siedział na parapecie z synem na rękach i obserwował co się dzieję. 

- Tu nie jesteście bezpieczni - Sasuke zaczął rozmowę, jednak nadal patrzył w okno.

- O czym ty mówisz? - zdziwiła się - Przecież mówili, że to przejściowe, że to jedna noc.

- A jeśli nie? Nie wygląda na to, że pogoda ma się poprawić. Nie boisz się? - spojrzał teraz na jej całkowicie zbitą z tropu twarz

- Nie wiem o co ci chodzi.. - chciała zakończyć temat, ale Sasuke jej nie pozwolił

- W podziemiach Akatsuki bylibyście bezpieczni. - powiedział głośniej i dokładnie ją obserwował

- Co?! - wykrzyknęła - Mówiłeś, że tu wróciłeś! Że już nigdy nas nie zdradzisz! Czyli to wszystko nieprawda? - zaczęła histeryzować 

- Przestań! Przyprawiasz mnie o ból głowy.. - syknął

- Bo czy ty się słyszysz człowieku ? - wstała i patrzyła na niego z wyrzutem

- A co jeśli ci powiem, że wioska jest zagrożona, że wszyscy się na nią szykują, że to, co się dzieję to tylko początek? Że będzie gorzej.. i wszystkich tu czeka śmierć .. - mówił, a na jej twarzy malowało się przerażenie. Straszliwy huk rozległ się po pokoju.

- Jeśli to prawda trzeba ostrzec ludzi, powiedzieć o tym Tsunade.

- Jesteś niepoważna, gdyby się dowiedzieli.. oni mściliby się na nas - był zły, że się wygadał

- Oni? Oni, czyli kto? - chciała odpowiedzi, ale nie otrzymała nic.

Chciał ją tam ściągnąć, chciał by ona ta z nim była, by tam mogły dorastać jego dzieci, by mógł je trenować, by mógł z nich zrobić najpotężniejszych wojowników.

- Ja wiem o co ci chodzi..Ty sobie wszystko zaplanowałeś! Chcesz mi odebrać dzieci! - wrzasnęła na co Yosuke przebudził się i zaczął płakać. 

6 miesięcy później. Oboje nie wracali już do tego tematu, zajęli się swoimi sprawami. On pracą, a ona dziećmi i domem. 

Yosuke miał już półtorej roku, miał swoje humorki i czasami ciężko było go uszczęśliwić. Sakura nie mogła go zastawić pod opieką Hinaty lub innych znajomych, nienawidził swoich opiekunek. By już mogła się wyrwać to tylko gdy chłopiec spał i nie dłużej niż 3 godziny. Był coraz bardziej podobny do Sasuke, charakterem również. Yoshi wdał się bardziej w mamę, choć jego czarne oczy i równie czarne włosy zdradzały, że jest na pewno synem Sasuke, z czego bardzo zielonooka się cieszyła. Za każdym razem odpędzała od siebie wspomnienia swojej zdrady. Chłopiec był spokojny i towarzyski.
Sasuke prawie wcale się nie zmienił, na jego twarzy nie było żadnych śladów zmęczenia mimo kilkugodzinnej pracy dzień w dzień, nadal był bosko przystojny i opanowany.. Sakura czuła się zaniedbana, jej oczy nie świeciły pełnią blasku, jej włosy były nieco wypłowiałe, a jej kobieca sylwetka, choć wręcz idealna była skrywana pod workowatymi ubraniami. 

W poniedziałek, gdy Sasuke wyszedł do pracy Sakura ubrała chłopców i nakarmiła. Z garażu wyjęła foteliki samochodowe dla nich obu, zamontowała je w swoim aucie i usadowiła synów na swoich miejscach. Przed wyjściem ubrała na siebie rude rurki, kremowy sweter i brązowe botki, włosy pokręciła na końcach, a na ramieniu powiesiła brązową torebkę. Nieco bała się wyprawy do sklepu ze swoimi synami. Nie wiedziała czy Yosuke nie wpadnie w szał, gdy zobaczy zabawki i czy Yoshi nie będzie płakał gdy zobaczy tylu ludzi na raz. Dlatego pełna obaw podjechała po Hinatę i razem z przyjaciółką udały się do centrum handlowego. 

Hinata ścisnęła rączkę Yosuke i pełna radości powędrowała z chłopcem do sklepu z zabawkami. Co dziwne mały nie protestował, że chce koniecznie mamę, zadowolił się ciocią. Sakura więc z młodszym synem na rękach weszła do sklepu odzieżowego. W męskiej części szukała bielizny dla swojego męża. Niechcący uderzyła w kogoś:

- Przepra.. - omal się nie zakrztusiła gdy spojrzała w karmelowe oczy mężczyzny, w którego właśnie uderzyła .

- O Sakura.. Witaj, dawno cię nie widziałem. - uśmiechnął się szeroko i pocałował ją w policzek - A któż to ? - zapytał patrząc na Yoshiego

- To? To mój synek. Tak, dawno się nie widzieliśmy.. - była całkowicie zaskoczona - Właśnie robię zakupy - chciała jakoś pozbyć się byłego kochanka.

- Widzę, pewnie dla męża - spojrzał na męskie bokserki, które Sakura właśnie odłożyła - Więc nadal mężatka, tak? - bardziej stwierdził niż zapytał

- No jak widać - zaśmiała się nerwowo - A to Yoshi, mój młodszy synek .

- Ile ma? - na to pytanie Sakura zdrętwiała 

- Pół roku.. - wydukała

- Pół roku? To dziwne przecież pół roku temu my ze sobą spaliśmy. - Sakura na te słowa zrobiła się blada na twarzy - Jeszcze zaraz mi powiesz, że to owoc naszego romansu - szepnął i zaśmiał się, lecz gdy zobaczył jej zszokowany wzrok trochę się przeraził - Boże.. Sakura czy to mój syn? - na to pytanie kobieta napięcie się odwróciła i szybkim krokiem chciała wyjść ze sklepu - Sakura jeśli to mój syn.. ja nie odpuszczę ! - krzyknął i sam nadal w szoku stał tam, gdzie jeszcze niedawno stała jego niegdyś ukochana. Sakura wybiegła stamtąd, a w jej oczach pojawiły się łzy. 




Moje rozdziały choć pojawiają się niezbyt często i nie są zbyt długie będą miały swoją kontynuacje. Moim celem jest dobicie do 100 rozdziałów. ;)

Zostawiajcie coś po sobie.

~Marao