Droga do miłości

Rozdział, który za moment zaczniesz czytać jest dość krótki, lecz intensywny. Można więc traktować go jako pierwszą część rozdziału 47.  Mam nadzieję, że wyrazisz swoje zdanie na temat rozdziału.  Kiedy była małą dziewczynką, modliła się, by przydarzyło się jej coś pięknego . Każdego dnia pisała listy, tysiące słów. Z roku na rok było ich coraz więcej, pisząc próbowała otwarcie wypowiedzieć swe myśli, które trzymała wewnątrz. I była silna, kiedy przychodziły sny, ponieważ to właśnie one ją stamtąd zabierały, zewsząd otaczały. Były wszędzie. Rzeczywistość wydawała się być odległa, sny nie odchodziły. Nie rozumiała, jak można stać na zewnątrz. Przecież we wnętrzu panuje tak piękny bałagan. Modliła się, by przydarzyło się jej coś dobrego . Od czasu do czasu w jej listach pojawiały się kolory i kształty. Marzenia oślepiały jej oczy, łaskotały dłonie, komponowały jej świat z olejnym niebem i akwarelowymi rzekami. Była nową istotą, która przybyła na ten dziwaczny świat. Miała nadzieję, że na...

Każdy czegoś żałuje, może swoich czynów, może wypowiedzianych słów. Każdy codziennie dokonuje setki wyborów, które, nie da się ukryć, znacznie wpływają na całe późniejsze życie. A przecież zaczyna się tak banalnie, tak śmiesznie prosto. Stajesz przed wyborami trudnymi i trudniejszymi, ale zawsze, decyzja należy do ciebie. Czasami kierujemy się intuicją, czasami przekonaniami, radą dobrego znajomego, lecz gdy żadne z proponowanych wyjść nie jest dla ciebie wystarczająco dobre – wybierasz mniejsze zło. To proste, chronisz swoją godność, swoich bliskich, samego siebie. Nic nie jest za darmo, jesteśmy rozliczani za każde wypowiedziane słowo, każdy ruch. Łudzisz się, że żyjesz w wolnym świecie, gdzie powietrze jest świeże, a woda czysta, gdzie ćwierkanie ptaków, to codzienność, lecz rzeczywistość jest zupełnie inna. Ludzie, którzy posiadają nieco więcej możliwości, a przy okazji dysponują sporym majątkiem, skutecznie odciągają nas od prawdy. Żyjemy w złotych klatkach, karmią nas kłamstwem, ...